Project in de kijker: Scheldekaaien Sint-Andries en Zuid

Sint-Andries en Zuid is een van de zeven deelgebieden van de Scheldekaaien. Het stadsproject voorziet in de heraanleg van het openbaar domein tussen de Sint-Jansvliet en de Namenstraat.  In een eerste fase is het gebied tussen de Goedehoopstraat en de Namenstraat heraangelegd. In een volgende fase volgt de heraanleg van het gebied tussen de Goedehoopstraat en de Sint-Jansvliet.

AG Vespa coördineert de heraanleg en legt samen met de stad het openbaar domein aan.  De Vlaamse Waterweg nv is verantwoordelijk voor de kaaimuurstabilisatie en de waterkering.

De waterkering ter hoogte van Sint-Andries en Zuid heeft de vorm van een kronkelende dijk langs stadszijde. De dijk is ingericht als een langgerekt groen park dat uitloopt naar de kaaien ter hoogte van Nieuw Zuid en via Blue Gate Antwerp een groene corridor vormt tot aan de Hobokense polder. Boven op de dijk bevindt zich een wandelpad met een weids uitzicht over de stad en de Schelde. Het pad volgt niet één rechte lijn, maar passeert langs diverse plekken zoals groene zit- en speelruimtes, zittribunes met zicht op de Schelde, multifunctionele sportzones, een brede fiets- en wandelboulevard en een uitkijkpunt dicht bij de rivier.

Aan de waterzijde behoudt de ruimte haar maritiem karakter, onder meer door het hergebruik van de bestaande kasseien. De kasseivlakte ter hoogte van het Zuiderterras kan gebruikt worden voor grotere evenementen. Ook de aanwezige kraansporen zijn bewaard en grote zeeschepen kunnen blijven aanmeren aan de bolders langs de Blauwe Steen. Aan de Zuidersluis is een hellend vlak gemaakt zodat iedereen dicht bij het water kan komen. 

Op drie plaatsen waar geen dijk aanwezig is, zijn er mobiele poorten die enkel sluiten wanneer er overstromingsgevaar dreigt.

De vernieuwde Scheldekaaien kregen ook een nieuwe rijweg en nieuwe voet- en fietspaden. Een bufferstrook met groen en parkeerstroken scheidt de rijweg van het breder gemaakte dubbelrichtingsfietspad. Ook het voetpad langs de gevels werd breder. De rijweg blijft dubbelrichting en werd opnieuw geasfalteerd.

De bloklindes langs de gevels werden vervangen door bomen waarvan de wortels meer plaats krijgen om te groeien. De leilindes langs het gerestaureerde historische havenhekwerk bleven bewaard.

De nieuwe speeltuin van 2000 vierkante meter is 125 meter lang en tussen de 10 en de 15 meter breed. Hij bestaat uit 2 grote delen en heeft in totaal een 25 houten speeltuigen. Het noordelijke deel van de speeltuin is gericht op kinderen van 2 tot 6 jaar, met speelse toestellen voor de allerkleinsten. Het zuidelijke deel is gericht op kinderen van 6 tot 12 jaar. Het is een meer uitdagende, avontuurlijke zone met verschillende hoge speeltoestellen. Die geven een mooi zicht op de Schelde en zetten kinderen aan tot het betere behendigheids-, klim-, klauter- en inlevingswerk. 

Voor de ondergrond zijn kleine kiezels gekozen en geen zand, dat zou te snel wegwaaien aan de Schelde. De kleine kiezels zijn valdempend en ideaal voor een avontuurlijke speeltuin.

Alle spelelementen zijn verschillend en creatief vormgegeven. Het geheel vormt een hedendaags, organisch design in structuren van robinia (een duurzame, Europese hardhoutsoort), aangevuld met een uitgebreid en divers gamma van touwen, netten en inox speelelementen.

Naast de speeltuin bevindt zich ook een hondenloopzone.

Voor de veegwagens die het centrum van de stad reinigen, is er ter hoogte van de Namenstraat een ondergronds technisch gebouw gerealiseerd van 500 m² rond een voormalige atoomschuilkelder. De veegwagens moeten zo niet langer van de rand van de stad komen waardoor ze veel tijd winnen. 

Het gebouw voorziet een stortruimte voor het vuil van de straten, een wasplaats om de wagens terug proper te maken en te voorzien van water uit de Schelde, een stelplaats voor de veegwagens en sanitaire voorzieningen.

Op die locatie bevindt zich een voormalige atoomschuilkelder van meer dan 60 jaar oud. Ondanks het feit dat de bunkers op de Scheldekaaien niet tot het historisch waardevol patrimonium behoren, wordt er toch voor gekozen om de atoomschuilkelder te integreren in het gebouw als noodzakelijke evacuatieruimte. Het behoud ervan bespaart niet enkel veel afbraakwerk van gewapend beton, het refereert zo toch discreet naar het recente verleden.