Stadsdichter Maud Vanhauwaert schreef het gedicht naar aanleiding van de 500 jaar oude belforttoren die de komende twee jaar in de stijgers staat. Op vraag van de stad werkte zij samen met grafisch ontwerper Jelle Jespers een poëzie-integratie uit voor de werfomheining op de Handschoenmarkt en een deel van de steigerdoeken.
Maud Vanhauwaert over haar stadsgedicht ‘Deze Oude Lieve Vrouw’: "Ik besloot om een gedicht te schrijven waarin je de stem van de kathedraal hoort. Ik stel haar voor als een lieve oude vrouw die de voorbijgangers aanspreekt. Ze is trots op de glorie die ze uitstraalt, maar betreurt dat iedereen haar vooral als een relict van het verleden ziet. Ik probeer op metaforische wijze een link te leggen met de ouden van dagen in onze maatschappij, die al te vaak kampen met eenzaamheid. Misschien vragen we ons te weinig af wat oude mensen kunnen betekenen en te vertellen hebben, hier en nu, vandaag."
Jelle Jespers vertaalde de laatste regels in haperende letters, die samen een intrigerend grafisch spel vormen op de werfdoeken. Het gedicht ‘Deze Oude Lieve Vrouw’ is vanaf 2 april in verschillende talen te lezen op de werfafsluiting aan de Handschoenmarkt.
Van 2 tot 7 april weerklinkt het stadsgedicht elke dag om 20 uur vanuit de belforttoren, in samenspel met de beiaard. Beiaardiers Koen Van Assche en Liesbeth Janssens spelen voor deze gelegenheid muziek uit het beiaardboek van 1746 van de 18de-eeuwse stadsbeiaardier, Joannes De Gruijtters.
